“Een verplicht nummertje kan helemaal geen kwaad” hoor je geregeld relatietherapeuten zeggen. Ze willen het seksleven weer op gang brengen door degene die eigenlijk geen zin heeft, te verplichten om toch seks te hebben.
Volgens mij werkt die methodiek absoluut niet. Geen seks is vaak een signaal dat er veel meer mis is in een relatie. Als ik in mijn praktijk mannen hoor klagen over een gebrek aan seks in hun relatie, blijkt vaak dat ze zich afgewezen voelen en de hoop op hebben gegeven. Ze doen er dus weinig meer aan om hun partner echt in de stemming te brengen voor seks. Ze steken er geen energie in om hun partner te verleiden, zijn er niet mee bezig dat zij het ook naar haar zin heeft. Vragen haar niet wat zij lekker vindt en hoe ze de seks zo kunnen vormgeven dat zij weer zin krijgt. Ze zijn vooral teleurgesteld. Soms vinden mannen dat ze recht hebben op seks. Waarmee ze bedoelen dat zij recht hebben op neuken en op een orgasme. En juist dat is een belangrijke reden dat er te weinig seks is in een relatie: wanneer de man vooral op zichzelf gericht is. Het heeft dus geen enkele zin om dat gedrag verder te versterken door te zeggen dat de vrouw hem dan seks moet ‘toestaan’ ook al heeft ze er zelf geen zin in.
Seks als zorg
Veel vrouwen hebben geen zin in seks omdat het iets is waarmee ze weer ‘voor hun man moeten zorgen’, terwijl er problemen in de relatie zijn doordat hun man eigenlijk onvoldoende voor zijn vrouw en en wel en wee van het gezin zorgt. Een verplicht nummertje bevestigt die scheve verhouding alleen maar verder. Vrouwen voelen zich alleen maar meer gebruikt en krijgen er nog minder zin door. “Close your eyes and think of England” is een boodschap die vrouwen vanuit het calvinisme een flinke tijd hebben meegekregen over seks. Alsof seks iets was wat hen overkwam en niet iets waar zij zelf ook naar verlangen. Nog steeds meten we met twee maten als het over seks gaat: een vrouw is een slet of een hoer als zij openlijk uitkomt voor haar seksualiteit, terwijl een man stoer is. Veel vrouwen hebben nog ‘werk’ te doen om hun eigen seksualiteit te bevrijden, zodat ze openlijk kunnen praten over wat zij lekker vinden.
Verplicht nummertje
Daarnaast is het een feit dat veel vrouwen slechte ervaringen hebben met seks, waarin ernstig over hun grenzen werd gegaan. Ze zijn dus niet zo zeker van hun zelfbeschikkingsrecht. Een verplicht nummertje kan vrouwen dus terugbrengen in oude trauma’s. Dan sluit een vrouw zich nog verder af, in plaats van zich te openen en echte overgave te beleven. Aanraken, strelen en knuffelen zonder meteen seks te willen, is daarom een veel betere optie om de sensualiteit en seksualiteit in relaties te herstellen.
Hoe wel seks te scoren?
Ik raad daarom mannen die meer seks willen scoren aan om hun vrouw mee uit te nemen. Om alle verleidingskunsten uit de kast te halen die ze hebben ingezet aan het begin van de relatie. Haar het gevoel te geven dat ze aantrekkelijk is en interessant. Haar te verwennen. Te investeren in hun vaardigheden in bed door boeken te lezen en bijvoorbeeld een tantra-cursus te volgen. Ervoor te zorgen dat hun vrouw net zoveel van de seks gaat genieten als zijzelf. Als vrouwen ervaren hoe leuk seks is, wordt het verschil in zin namelijk beslist vanzelf minder.
Wil jouw partner geen seks?
Speelt dit probleem in jouw relatie? Heb jij als man meer zin dan je partner of voel jij je als vrouw verplicht om toe te geven aan zijn behoeften? Hebben jullie daardoor steeds minder seks en intimiteit en komt er niet binnen een paar manden ‘vanzelf’ verandering in? Aarzel dan niet langer en maak een afspraak om de seksuele dynamiek in jullie relatie te herstellen.
Kijk hier voor de mogelijkheden voor relatieadvies samen..
Wil je in je eentje onderzoeken wat je kunt doen voor een beter seksleven? Kom dan zelf voor een gesprek naar mijn praktijk. Mannen leren hoe zij ontspannen hun vrouw kunnen ‘veroveren’. Vrouwen help ik om zowel te leren hun grenzen aan te geven als om hun ontvankelijkheid te herontdekken.
Zelfs in een uurtje via Skype kan ik jou als man of als vrouw al een eindje op weg helpen. Kijk hier voor de mogelijkheden voor relatiecoaching zonder dat je partner mee gaat.
Super artikel Caroline. De vrouw mag ontvangen!!!
Heel goed artikel. Sterk geschreven, ik herken veel.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je weinig idee hebt van de seksuele beleving van een man.
Je beschuldigingen (want anders kan ik je beschrijvingen niet noemen) die je tegen mannen uit, komen behoorlijk jaren 70 over en zijn duidelijk gericht op de ‘slachtofferbeleving’ van vrouwen. Het zwakke wezentje dat blijkbaar niets zelf kan en geleid moet worden. Over Victoriaanse en Calvinistische uitgangspunten gesproken. En sorry, maar de ‘hoer versus stoer’ moraliteit is al lang overboord gezet, zeker onder de huidige 20-ers en 30-ers.
De meeste mannen zoeken een gelijkwaardige seksuele verhouding in een relatie. Dat betekent tegenwoordig dus dat in een heteroseksuele relatie ook de vrouw daar moeite voor moet doen. Dus wachten totdat haar partner eindelijk de juiste dingen doen zodat ze opgewonden kan worden, is echt niet genoeg. Dat leidt tot 9 van de 10 keer tot geen seks, zeker als de eerste verliefdheid uit de relatie verdwenen is.
En ook als een man veel aandacht besteed aan avondjes uit, cadeautjes, gezellig met een glaasje op de bank zitten praten, naar de sportschool om er goed uit te zien enz. enz. is het afwijzingspercentage hoog. De meeste mannen met wie ik voldoende bevriend ben om het hier over te hebben, geven aan vergelijkbare ervaringen te hebben.
Als een man keer op keer niets terug ziet van wat hij investeert in een relatie, moet je niet verbaasd zijn dat hij dat als afwijzing ervaart. En een nummertje om bestwil is geen ‘zorgen voor haar man’, maar zorgen dat hij eventjes stoom afblaast, zodat ze van zijn ‘gezeur’ af is. En dat heeft hij natuurlijk niet door… (een ‘mercy-fuck’ heet dat).
Maar goed, vanaf een bepaald moment geef je het inderdaad op en pak je wat je pakken kunt. Binnen je relatie. Want zo’n situatie komt niet zomaar uit de hemel neerdalen, maar ontstaat langzamerhand. En daar kunnen beide partijen op sturen.
Ik vraag me wel eens af of vrouwen wel door hebben wat hun relatie voor hun man op het interpersoonlijke vlak uniek maakt (even los van kinderen, huis en gedeeld verleden)? Een gezellig avondje uit kan ik ook hebben met mijn vrienden of een vriendin. Die kan ik ook cadeautjes geven. Ik vertrouw ze, kan goede gesprekken met ze voeren en heb ze lief. Maar een gezellige avond die ook een vrijpartij kent, maakt het tot iets unieks dat je met je partner beleeft. Dat is belangrijk voor mannen en maakt een gezellige avond tot een mooie avond. Weer: binnen je relatie.
Want dat is de andere kant van de medaille: volgens de huidige maatschappelijke norm mag de vrouw bepalen waar, wanneer en hoe er gevreeën wordt en de man heeft zich daar maar naar te voegen. En als er geen seks is, dan is dat zijn probleem en o wee als hij het dan maar buiten de deur zoekt. Dan is hij een schoft. Want hij mag niets zeggen over haar seksualiteit, maar zij mag de facto wel volledige controle uitoefenen over de zijne. Dan is ze een zelfstandige vrouw die het goed voor elkaar heeft.
Dat klopt dus niet. Dat vrouwen een andere beleving van seksualiteit hebben dan mannen, geloof ik meteen, maar dat maakt ze niet minder verantwoordelijk. Beide partners moeten werken aan een goede seksuele beleving in hun relatie.
En daarom begrijp ik je verhaal niet. Waarom zou de man er alles aan moeten doen? Ik dacht dat vrouwen zo langzamerhand wel weten zat ze zelf ook wat te zeggen hebben. Waarom zou een vrouw zich niet eens inzetten om haar man op haar manier te verleiden? Ik noem maar wat.
Als de investeringen overduidelijk wederzijds zijn en het gewenste resultaat hebben, zullen de investeringen vanzelf verhoogd worden. Bij eenzijdige investeringen is dat maar helemaal de vraag. Dus niet alleen: als je seks met je partner wil, investeer dan in een leuke avond. Maar ook: als je een leuke avond met je partner wil, investeer dan in seks.
Als een man om kan gaan met afwijzing, zal hij zich sneller kunnen herpakken en nieuwe manieren verzinnen om zijn vrouw te verleiden. Een man die het op heeft gegeven, gaat geen goede seks meer krijgen. Dan is het tijd om te onderzoeken welke relatiedynamieken er allemaal spelen en of er nog iets ten goede gekeerd kan worden.
Best tegengeluid. Als jij met je partner bij mij komt, kijk ik naar beide kanten van het verhaal. Ieder draagt een verantwoordelijkheid, ook voor de seksuele relatie. Ik vind niemand een schoft (m/v) die het buiten de deur zoekt als er in de relatie sprake is van beddendood. Het is vaak een logisch gevolg van de ontwikkelingen. Ik zou het verstandiger vinden als mensen bij problemen bij mij kwamen voordat ze seks hebben met een ander, zodat je niet alle pijn van de ontrouw moet zien te verwerken in de relatie. Ik kijk samen met stellen naar waar de dynamiek in de relatie mis gaat. Juist het feit dat vrouwen bijna alles willen bepalen, veroorzaakt veel problemen in relaties. Daar heb ik op deze site al meerdere keren over geschreven. Er staat hierboven niet voor niets dat het voor veel vrouwen nodig is om hun ontvankelijkheid te herontdekken.
Het lijkt erop alsof je erg selectief hebt gelezen.
Ik stel in dit artikel voor dat een man die seks wil met zijn vrouw, investeert in de relatie. En dat hij niet gaat zitten wachten en klagen dat zijn vrouw hem zou moeten verleiden.
Ik benoem de maatschappelijke norm en zeg niet dat dat de jouwe is. En ik richt me juist op de situatie *binnen* een relatie.
Het artikel nog eens nalezend, zie ik toch vooral dat je het een mannenprobleem vindt die mannen dan maar moeten oplossen. En daar ben ik tegen.
Je conclusie dat man niet moet gaan “zitten wachten en klagen dat zijn vrouw hem zou moeten verleiden” is wat mij betreft een vreemde voorstelling van zaken. Ik vermoed dat als stellen (of mannen) met dit probleem bij jou komen, dat ze al een aantal stations gepasseerd zijn. Dat is echt niet omdat het een maandje wat minder gaat en hoogstwaarschijnlijk is het ook al uitgebreid binnen de relatie besproken. Dat je als man moet ‘verleiden’ is ook algemeen bekend, dus daar is ook niets nieuws onder de zon. Ook dat station is men dan wel voorbij. Dat is althans wat ik zelf ervaar en om me heen hoor.
Je laatste zin geeft ook aan dat we volledig anders denken over dit onderwerp. Ik vind dat er wederzijds in seks geïnvesteerd moet worden en jij vind het overduidelijk vooral een mannending, waarbij je er voor het gemak vanuit gaat dat hij het wel buiten de relatie zal oplossen.
Alle antwoorden op vragen zijn uiteraard algemeen. Als je met je eigen vrouw wilt onderzoeken wat er mogelijk is, ben je welkom voor een gesprek.
Beste Carolien,
Ik heb je stukje op internet gelezen over vrouwen welke de zin in seks zijn verloren en ik denk dat je hier toch een beetje te kort door de bocht gaat. Waaraan in dit stukje geheel voorbij wordt gegaan is dat er vele andere redenen kunnen zijn waarom een vrouw haar zin in seks verliest, zoals door hormonale schommelingen, denk aan de overgang wat voor iedere vrouw eens zal gelden, of door een traumatische ervaring binnen een voorgaande relatie. Mijn (ex)vrouw was daar een voorbeeld van. Zij was een jaar voordat ik haar leerde kennen, een jaar lang in elkaar geslagen en verkracht door haar ‘vriendje’. Ook medische redenen kunnen hieraan ten grondslag liggen, zoals overgevoeligheid van de vagina, of juist door het gebrek daaraan. In ieder geval heb ik het idee dat je nu hele volksstammen bestaande uit seksueel goed functionerende mannen met een kluitje in het riet stuurt, omdat in voornoemde voorbeelden, welke een heel groot deel van de bevolking zal betreffen, een “bos bloemen” het niet KAN repareren. Ikzelf voel mij inmiddels het slachtoffer van een vrouw welke nu reeds jaren in de overgang zit en hieruit niet meer lijkt te kunnen ontsnappen. Zij is 56 en ik ben 51, voor haar hoeft het duidelijk allemaal niet meer zo en voor mij is dit een groot probleem. Ik word er niet jonger op, maar romantisch en lichamelijk krijg ik alleen maar meer behoeftes, waardoor ik regelmatig het leven even niet meer zie zitten. Ik weet 100% zeker dat ik daar niet de enige in ben, maar dat maakt het er niet beter op. Scheiden is een optie, maar mijn eigen kilometerstand heeft voor mij mijn dagwaarde dusdanig aangetast, dat ik mijzelf niet meer kan wijsmaken dat een nieuwe en nog wel functionerende partner binnen handbereik ligt. Het is een immens probleem welke velen treft en intens ongelukkig maakt, vandaar dat ik ook wil vragen niet iedereen blij te maken met een dooie mus.
Vrouwen neuken niet uit pure lust (uitzondering dronken en/of gedrogeerd) maar om achterliggende redenen. Zwanger worden, geld enz. Mijn ervaring is (met mij vele andere mannen) is dat het begin van een relatie seks met elkaar verbindt en daar de prioriteit van de vrouw ligt. Voor de man geldt dit ook maar in mindere mate. Naar mate er steeds meer zekerheid komt voor de vrouw gaat ze haar prioriteiten veranderen en verdwijnt seks langzaam naar de achtergrond.
De buit is binnen dus. Wanneer je als man vraagt waarom ze minder zin heeft, krijg je de meest uiteenlopende onzin te horen. Deze speelde ook al in het begin van de relatie toen er nog wel geneukt werd!! Echte mannen zijn niet gemaakt voor langdurige relaties dat verklaart ook het gedrag van vrouwen.
Waar ik vooral van walg is dat achterlijke gelul hoe wij mannen moeten omgaan de perikelen van de vrouw. Aan de andere kant worden wij blijkbaar beter in staat geacht te veranderen dan de vrouw. Het is gewoon nooit goed/genoeg bij vrouwen. Mannen laat je niet gek maken, volg je eigen koers ze komen vanzelf mee en zo niet op naar de volgende.
Beter een korte pijn dan een lang misverstand
Eens met lebav en tegengeluid.
Ben nu al in de derde lange relatie waar het patroon als volgt is: in het begin veel liefde en seks en gaandeweg wordt dit steeds minder.
Telkens het idee dat ik als man er alle energie in moet steken en moet hopen dat ik na veel inspanning eindelijk seks heb met mijn geliefde. Een goed salaris binnen harken, een mooi huis betalen, meehelpen in huishouding, koken, boodschappen doen, was doen, etc. – het is nooit genoeg. Cadeautjes, schoenen, uiteten, kleding, complimentjes, kapper, etc.
Nee, mevrouw zit vooral te zeuren dat ze nóg meer tijd voor zichzelf wil en leuke dingen wil doen, meestal ten koste van mijn beetje vrije tijd. Wat is er dan nog voor mij over? En zo raak je dus als man steeds verder gefrustreerd, voel je je niet gewaardeerd en zit je gewoon niet lekker in je vel. Terwijl alle ballen in de lucht gehouden moeten worden. Kortom: slopend en ongezond, letterlijk. Als dit zo door gaat, ga ik helaas voor alles toch weer kiezen voor mijzelf en de relatie verbreken. Zoals ik al 2x eerder heb moeten doen. Pijnlijk, groot financieel verlies, drama – ja.
Mijn vorige ex heeft alles bij elkaar gehuild en geschreeuwd om mij terug te krijgen, maar het was voor mij opeens helemaal klaar. Na zo lang te zijn genegeerd qua seksuele behoefte, zo vaak te zijn afgewezen en ik alleen nog goed genoeg leek om het geld binnen te harken en mee te helpen in het huishouden had ik er voor altijd genoeg van. Bij de breuk kwam weer de geldzuchtige aard naar boven en ik ben er flink financieel door gedupeerd. Maar soit, ik heb gekozen voor mijzelf.
Nee vrouwen, als jullie echt iets geven om jullie man, zorgen jullie er OOK voor dat er seks is. Goede seks met OOK eens initiatief vanuit de vrouw. Goede sex helpt enorm voor een gezonde relatie waar vrouw EN man zich goed voelen en een mooi, compleet en gelukkig leven hebben. Waar er plek is voor ontspanning in deze hectische maatschappij. Dan loopt opeens veel meer vanzelf. Just do it, wordt vanzelf fijn.
En: sex is gezond….!
Beste Dave,
Dat klopt seks is gezond en gezellig en fijn en het hoort erbij. Je kunt het alleen niet afdwingen. Voordat je het opgeeft, is het misschien een idee om eens met een relatiecoach/ therapeut te gaan praten? Er kan iets aan de orde zijn dat jij niet ziet, maar wel tot problemen leidt. Ondanks al jouw inspanningen en goede bedoelingen. Om te voorkomen dat het een vierde keer gebeurt of dat je helemaal alleen komt te staan omdat je helemaal geen relatie meer wilt.
Vriendelijke groet,
Caroline Franssen
Dave,
Het blijft na jaren van proberen trekken aan een dood paard. Als je telkens wordt afgewezen en alleen als de vrouw het wil dan wordt er gevreeen. Maar als het lijkt dat van de 100 pogingen er 1 succes heeft, dan stop je vanzelf met initiatieven nemen. Zeker als ze zelf na de afwijzing, geen zin, ongesteld, moe enz. met zichzelf aan de slag gaat omdat ze denkt dat ik slaap. Daarvoor is ze niet te moe. Ik heb het opgegeven. Van mij geen actie meer.
Beste Jan,
Dat is naar. Een gezond seksleven is immers onderdeel van een gezonde liefdesrelatie. Ik raad je aan om eens een afspraak te maken, omdat ik vermoed dat je vrouw op meer punten in de relatie op een ongezonde manier bepalend is. Dat jullie elkar niet meer kunnen vinden, is misschien zelfs aanleiding om uit elkaar te gaan.
Vriendelijke groet,
Caroline Franssen
Caroline,
Goed om te te zien dat je nog steeds antwoord geeft op opmerkingen op een artikel dat al een paar jaar oud is. Misschien deels uit commercieel oogpunt maar dan nog.
Mijn vrouw is al een aantal jaar in de overgang en de laatste keer dat wij sex hadden is ruim 4 jaar geleden. We knuffelen niet meer, geen zoen bij thuiskomst geen aai of andere blijken van affectie, wel van mijn kant want elke avond als ik naar bed ga aai ik haar even. Ik weet dat dit kan komen door de overgang en dat neem ik mijn vrouw ook niet kwalijk. Wel spreek ik mijn frustratie daar wel eens over uit als we ruzie hebben en maak dan het verwijt dat we geen sex meer hebben. Fout van mij natuurlijk maar als ik boos ben komt het achterste van mijn tong naar buiten en denk dan pas na over wat ik gezegd heb. Ik leef al 50 jaar met dit lichaam en geest en weet wat de tekortkomingen zijn, helaas.
In het artikel word beschreven waarom een verplicht nummer schadelijk is voor een vrouw en wat dat met haar doet.
Ik zou daar mijn verhaal tegenover willen stellen om inzicht te geven wat het niet hebben van sex bij mij doet (dat kan per man verschillen natuurlijk) maar ik denk dat ik niet uniek ben want in de loop van de jaren ben ik er achter gekomen dat ik in vrijwel alles gemiddeld ben.
Steeds vaker werd ik wakker en dacht meteen aan sex, tegenwoordig is dit standaard iedere dag zo en sla dan de hand aan mijzelf maar dat lost niets op. Helaas zijn jullie vrouwen toch de beste methode om tot een knetterend orgasme te komen waar zelfbevrediging toch maar een slap aftreksel van is. Sorry voor de woordspeling. Maar het gaat wel een stuk verder dan dat want de herhaalde afwijzingen hebben een grote impact op mijn gevoel.
Na ruim vier jaar krijg ik er agressie buien van, voel mij aan de kant gezet en ik word er depressief van en als ik er aan denk dat ik zo de rest van mijn leven verder moet word ik daar knap hopeloos van. Van de week moest ik mij bedwingen om het gaspedaal van mijn auto vol in te trappen en tegen een boom te parkeren. Voor een man, of in ieder geval voor mij is sex belangrijk. Wat mij betreft hebben we twee keer per dag sex en dat is misschien ook wel een deel van het probleem, ik wil te vaak maar ik snap dat niet iedereen daar behoefte aan heeft en ik zou daarin zeer zeker kunnen “bemiddelen” als dat al mogelijk is als het intimiteit betreft.
Toen ik dit van de week vertelde aan mijn vrouw en vroeg of er iets van intimiteit mogelijk was het antwoord “Nee, daar heb ik geen zin in” Om een rijtje op te noemen van mijn voorstellen: Oraal bevredigen, sex speeltjes voor mij, ga naakt op het bed liggen dan kijk ik naar je en bevredig mijzelf daar op, zonder je aan te raken, naar de hoeren dan? “Nee, daar heb ik geen zin in” (Mag ook geen porno kijken wat ik wel doe en waarvan zij op de hoogte is)
Maar nu? Ik word elke maand meer gefrustreerd en de stoom komt uit mijn oren want ik trek het niet meer (wederom, sorry voor de woordspeling)
Zonder verplicht nummer houd deze relatie geen stand en de vraag is dan ook wat zwaarder weegt. Mijn opoffering om waarschijnlijk nooit meer sex te hebben en haar te frustreren met mijn agressie, depressieve gevoelens en afstandelijk gedrag, of af en toe (twee keer per maand?) toe te geven aan de behoefte van een man waar ze ooit voor gekozen heeft. En er is altijd de optie om te stoppen met de relatie en een dochter van 10 met een scheiding te confronteren die wat mij betreft de reden is dat ik nog bij mijn vrouw ben. Ik heb al een andere relatie achter de rug met twee kinderen en wil het niet nog een keer meemaken dat ik de volledige opvoeding mis. Ik maak mijn tijd hier dit keer wel vol.
Een ander ding dat ik mij wel eens afvraag is het volgende: Zij vraagt of ik een veranda wil timmeren, dat doe ik en daar ben ik weken mee bezig. Is het dan idioot en volslagen krankzinnig dat ik dan misschien wel hoop op “iets” van sex?” Dingen maken is ook echt iets waar ik helemaal geen zin in heb en dit is echt iets wat ik voor haar doe. Ik offer daar mijn tijd voor op en ik heb er echt geen plezier in.
Helaas is er veel informatie te vinden voor vrouwen omdat het toch de notoire zeikerds zijn maar voor mannen is er niet veel te vinden, die lossen vaak hun eigen problemen wel op en praten er niet over. Misschien heb ik ergens toch een verkeerd hormoon door mijn lichaam stromen maar ik ben de wanhoop nabij en waarschijnlijk (afhankelijk van jou antwoord 🙂 ga ik je bellen.
Voor de mensen die meelezen vraag ik dit in het openbaar, Is het zo erg als een vrouw af en toe eens haar eigen gevoel aan de kant zet om een relatie te behouden? Zeker ook als ze waarde hecht aan de relatie?
Groeten, Jaap.
Hallo Jaap,
Ik snap deat je vanwege de afwijzing tegen het plafond vliegt. De overgang hoeft absoluut geen reden te zijn om nooit meer intimiteit of seks te willen. Daar heeft je vrouw echt huiswerk te doen. En mogelijk jij ook, weet je niet echt wat zij fijn of lekker vindt.
En als ze dat huiswerk niet doet zelfs een jong kind hoeft geen reden te zijn om in een relatie te blijven die duidelijk spaak aan het lopen is.
Als het zo belangrijk voor je is, vraag ik me toch echt af wanneer je langs kom, alleen of samen met je vrouw om te onderzoeken wat we hier nog aan kunnen doen.
Op papier kan ik weinig betekenen voor een probleem dat al ruim vier jaar bestaat.
Je kunt volgende week al terecht voor een afspraak.
Hartelijke groet,
Caroline
Seks? Hahahahahahahahahahaha heel mijn leven niks anders dan afwijzing zul je bedoelen.
Ik zat even te kijken of ik wat info kon vinden over seks tijdens/na de overgang en stuitte op dit. Als ik hier zo de reacties lees van deze mannen vind ik het maar diep triest. Ik lees hier geen liefde in voor hun vrouw. Mijn vrouw is 8 jaar ouder dan ik en we zijn al 24 jaar samen. We hebben 20 jaar heel veel fantastische seks gehad, en nog steeds, als we het doen. Alleen dit is door de overgang niet meer zo vaak. Maar ik weet nog wie ze is en voel me daardoor niet afgewezen als ze laat merken geen zin te hebben. Ook zelf ben ik wat rustiger op dat gebied qua verlangen dan. Maar verder weet ik ook goed wie ikzelf ben. Ik ben bijvoorbeeld altijd een vent geweest die met zichzelf en zijn hobby’s e.d bezig is. Zij gunt mij die ruimte altijd. Dan liet/laat ik eerlijk gezegd mijn vrouw echt alles opknappen terwijl ze ook nog een fulltime job heeft, nog 1 kind thuis en inmiddels hulpbehoevende ouders. Ook het klussen in huis doet mijn vrouw omdat ik 2 linkerhanden heb. Ik snap daarom dat het soms een gevoel kan zijn van moeten, of op die manier ook voor me zorgen. Daar hoeft ze geen schuldgevoel over te hebben. Ik denk ook dat alle heren hier met het gevoel dat hun vrouw hun op dat gebied laat zitten misschien eens moeten nadenken of de relatie wel om liefde draait. Of draait het misschien alleen maar om, ik maak of doe iets voor jou en vervolgens hangt daar een verwachting/prijskaartje aan. Een vrouw voelt vaak dat stille verwijt of een niet uitgesproken onderhuidse sfeer van jij moet mij eigenlijk plezieren en daarbij groeien de gevoelens van wrok. Ik denk ook dat die vrouwen financieël afhankelijk zijn van hun man, dat is ook een slechte zaak wbt gelijkwaardigheid. Iig houd ik zoveel van mijn vrouw dat ik accepteer als het wat minder is en evt blijft, net zoals zij mij accepteert met al mijn shit.
Ik ben benieuwd naar Jaap en Dave. Hoe gaat het nu met jullie? Ik ben zo’n vrouw die geen seks meer met haar man wil… En ik leef met hem en jullie mee. Na jaren doen alsof, is de pijp leeg en trek ik het niet meer (sorry voor de woordspeling, Jaap). De aantrekkingskracht is er niet meer. Het doet wat met je lichaam, je gemoedstoestand, je eigen “zijn” als je regelmatig je benen moet spreiden om je relatie in stand te houden. Het geeft je een goedkoop gevoel over jezelf, als ik voor mezelf mag spreken. Mijn lichaam is niet meer van mij, ik moet het soms uitlenen aan mijn man. Dit lijkt me niet gezond.
Met goedkeuring van mij heeft mijn man nu een minnares. Met haar kan hij zijn fantasieën uitleven terwijl ik een rustig avondje voor de buis heb.
wat een gefrustreerde mannetjes hier. wordt homo of koop een hond. zijn jullie van vrouwen af en vrouwen van jullie. best wel sneu dat de mannetjes hier denken dat ze recht hebben op seks en dat het enige is dat geld en dat nog willrn kopen ook. ga lekker naar de hoeren.
Ik merk dat de gefrusteerde mannen precies toch in de oudere leeftijdscatehorie zitten en nog steeds denken dat sex hebben ’een recht’ is… Niet dus…. Als vrouw je lichaam moeten uitlenen, staat gelijk aan verkrachting ook al zeg je er nix van… En als je niets wil fixen voor je vrouw tenzij er sex tegenover staat, vraag haar dan een goede klusjesman te bellen… Iedereen tevreden… Mannen zijn dan mss gefrustreerd omwille van ontbrekende sex, vrouwen omwille van gedwongen sex… en helaas leren we al van op piepjonge leeftijd dat de meeste mannen ons alleen maar willen om ons lichaam en hun eigen plezier… Noem ik niet bepaald ’grote onvw Liefde’ maar gewoon consumptie…
@Joost en Anne,
Ik lees hier veel over mannen die langer getrouwd zij en hun vrouw lief hebben, er zijn voor de relatie en het gezin. Ze hebben het over hun gevoel van pijn door afwijzing van hun sexuele kant. Niemand heeft het over gedwongen sex of recht op sex.
De pijn zit er in dat juist hun vrouw hun niet aantrekkelijk vindt om voor een sexuele relatie open te staan met hen. Ze willen graag hun eigen vrouw een volledige relatie, dus als er wel emotionele verbondenheid is maar je wordt niet gezien als sexueel aantrekkelijk dat doet die afwijzing pijn.
Jullie zeggen dat deze gevoelens van frustratie moreel fout zijn. Want blijkbaar doen ze niet goed genoeg hun best en/of zijn ze het niet waard. En ze zouden geen enkele verwachting mogen koesteren in een langdurige relatie. Dus een roep om hulp wordt op deze grond afgewezen.
Ik vind dat best wel een gebrek aan empatie.
Binnen een huwelijk beloof je elkaar exclusiviteit. Voor mijn vrouw was trouwen heel belangrijk en ik heb dat voor haar gedaan(na 20 jaar relatie).
Is het heel gek dat je een gulden middenweg zoekt ? Je vraagt je partner om niet vreemd te gaan, dan moet je toch rekening houden met de behoeften van je partner ?
Mijn vrouw : wil eigenlijk 0 keer per maand sex.
Ik : dagelijks. Wat is dan het redelijke compromis ? Mij lijkt 0 niet redelijk.. als je niet echt meevoelt / meewerkt dan is het niet eerlijk dat je exclusiviteit blijft eisen. …eerlijk : ik ben niet geïnteresseerd in sex met iemand die daar geen zin in heeft. Dat is echt akelig. Maar je kan als vrouw toch niet boos zijn als je partner het dan elders wil gaan zoeken. Ik wil daar eerlijk over zijn, daar moet over gepraat kunnen worden.
Op vlak van dat praten: vrouwen doen niets liever behalve over zoiets belangrijk met hun man – moeilijk te begrijpen. Jammer
Hallo Pieter,
Neem je vrouw eens mee naar relatietherapie om samen te leren praten.
Veel succes,
Caroline
Hallo allemaal,
Ik heb hier van alles voorbij zien komen en wilde ook even mijn verhaal doen
Ik weet niet hoe je iemand noemt, die ik nu ga beschrijven maar voor mij is dit ongekend en erg verdrietig.
Wij, mijn vriend en ik ( 75 en 70 ) hebben sinds 4 jaar een lat-relatie. Seks hebben wij 3 keer in de week , voor mij is dat 1keer teveel, maar doe toch enthousiast mee voor zijn plezier en omdat ik van hem hou.
Vorige week vertelde hij dat hij weer een time out nodig had. In de vier jaar van onze relatie is dit de vierde keer. Dit betekent dat hij voor even een andere vrouw nodig heeft en erna weer bij mij terugkomt. Hij zegt, ik hou van jou maar soms heb ik behoefte aan een ander.Ik heb dit nu 3 keer geaccepteerd en nu is voor mij de maat vol. Als je al spreekt van investeren in een relatie…..
Ik heb hem qua seks nooit tekort gedaan , ben altijd attent voor hem, kook lekker, en verzorg mij tot in de puntjes.
Hij is 75, dus veranderen zal hij niet meer.
Voor mij zeer pijnlijk en verdrietig, maar hier moet ik passen.
Hallo Helene,
Goed dat je voor jezelf kiest en je grenzen stelt, hoe verdrietig het ook is.
Sterkte,
Caroline
Ik vind het vrij kort door de bocht dat dit alleen over vrouwen gaat. Wat als de man niet wilt? Wat moet er dan gebeuren?
Ook dan zou ik adviseren om een afspraak te maken met een relatietherapeut en diepgaand te onderzoeken wat er aan de hand is.
Ik lees jullie verhalen, omdat ik een misbruiksrelatie verwerk. ‘Recht op sex’, maar dan door een Asperger, die niet eens begrijpt, dat een vrouw een mens is… Ze is een ding wat je kunt gebruiken. En als dat ‘ding’ niet meewerkte, mocht hij bokkig worden, mij vernederen, zich beroepen op zijn inkomen, druk zijn, sex nodig hebben, ‘want hij had iets anders verwacht van onze relatie’, dat ik ‘achter hem zou staan’. Hem zijn vaste sex geven dus.
Voor mij als vrouw heeft dat jaren langafschuwelijk denigrerend gevoeld, onpersoonlijk mis- en gebruik van MIJN lichaam onder chantage van lelijk doen, verbaal agressief doen, mij buitensluiten en zich nog meer opkroppen en nors afsluiten. Ik wist toen ook niet dat hij psychiatrisch gestoord was/Asperger had.
Maar wat me opvalt, is, dat de verongelijkten in bovenstaande verhalen hetzelfde gedrag vertonen.
Zijn jullie ook Asperger? Kenmerk is voor jullie zelf, ‘dat jullie niet in therapie hoeven, omdat jullie nu eenmaal zo zijn, en veranderen kunnen jullie toch niet’.
Ik heb mijn partner ook eens gevraagd of hij wel besefte dat ik bestond, tijdens de sex, zo onverzorgd, lomp, en asociaal en in zichzelf gekeerd als hij dan was. Maar hij kwam niet verder dan mij voor frigide uitschelden.
Nog weer later, toen ik onze crisis/relatie nog eens wilde bespreken, zei hij: ‘Maar zeg me dan wat ik moet doen, wat jij fijn vind! Dan doe ik dat wel.’ Om zo gevoelsmatig sex te verdienen.
Maar het was onbegonnen werk, om iemand die al zolang zijn eigen ding doet, alles over sex, een vrouwenlichaam, samenzijn, delen, elkaar erkennen, zorgzaam zijn, en op elkaars signalen te letten, uit te leggen.
Ik ben verdorie je kindergartenteacher niet…
En dan die specifieke overtuiging van een van de schrijvers dat sex er wel bij moet omdat het anders geen relatie is, die hij niet ook met een vriend zou kunnen hebben, wow… Chantage dus, alsnog.
In ieder geval heb je nog genoeg te doen in je praktijk, Caroline, succes!
Als de ander niet wil of gewoon geen behoefte heeft ondanks alle goed bedoelde inspanningen en initiatieven (die vaak wel duidelijk zijn) en vervolgens ook geen moeite meer doet om ook dàt aspect van een relatie in stand te houden èn er ook niet over gepraat kan worden, dan vervalt nmm de exclusiviteit. Ik zal er niet over oordelen want als de ander geen zin heeft is dat diens zaak. Oordeel dan ook niet over mij omdat mijn behoefte mijn zaak is. Ik heb daar geen relatie therapeut voor nodig. De realiteit is het enige dat werkelijk waar is, de rest is oordeel of interpretatie. Ik respecteer de afwezigheid van haar behoefte, ik vraag wel de aanwezigheid van mijn behoefte te respecteren. De gevolgen van die situatie zijn voor ons beiden van even groot belang. Keuzes maken dus, in welke richting dan ook. Maar er is in dat geval wel een “spelregel”; neem verantwoording voor je keuze.
Zakelijk? Wellicht, maar ook duidelijk. Alles is verwachtingen management, ook in relaties. Wellicht kun je prima een relatie hebben die incompleet is. Maar om ook het ontbrekende aspect aan je leven toe te kunnen voegen zal dat dan dus buiten deze relatie liggen. Verantwoording nemen en accepteren van beide kanten is noodzakelijk want aandringen en/of hopen gaat het niet worden.
Ruud
@ruud Dat is volgens mij precies waar het om gaat. Ik als vrouw heb een man die niet meer investeert in intimiteit. Desondanks voel ik me fijn in mijn relatie. Het is een hele lieve man. Hij is erg gesloten en elke keer als ik het onderwerp ter sprake breng loopt dat op niets uit. Ik heb me er bij neergelegd dat dit nou eenmaal zo is. Maar ik vind ook dat mijn behoeftes gezien mogen worden en dat ik dit dan ook buiten de relatie kan zoeken. Maar dat is zo’n grote stap voor mij. Ik durf het gewoon niet. En waar ik dan bang voor ben, geen idee. Misschien toch zo iets van, dat doe je niet als vrouw.
Wat ik vooral merk en lees in de reacties hier ,is dat wederzijds respect er in veel relaties niet to weinig meer is. Respect en waardering voor elkaar is het 1ste en belangrijkste punt in een relatie. Als dat er niet is dan heeft men niks meer voor elkaar over. En dat zie je tegenwoordig heel erg veel helaas.