“De kogel is door de kerk: dit nieuwe jaar willen mijn man en ik aan kinderen beginnen. Er is alleen één probleem: mijn man is een workaholic. Hij heeft beloofd te minderen met zijn werk, maar ik betwijfel of dat gaat lukken. Wat raadt u ons aan?” Dat is de vraag die ik beantwoord in de laatste column voor de bijlage Hart en Ziel van de persgroep.
Je twijfel is terecht. Aan de belofte van een verslaafde kun je geen waarde hechten. Een verslaafde negeert dat hij verslaafd is, dat hij moeite zal moeten doen om van zijn verslaving af te komen. Een verslaafde is slecht bereikbaar. Die is op de vlucht, vaak voor vervelende gevoelens en probeert via zijn verslaving positieve gevoelens te krijgen. Anders dan verslaving aan alcohol, drugs of gokken, is werkverslaving maatschappelijk geaccepteerd en wordt het door bedrijven zelfs gestimuleerd. De verslaving levert bovendien erkenning, waardering, status en geld op en lijkt dus vooral positieve kanten te hebben. De negatieve kanten worden door de werkverslaafde niet gezien. Dat hij onzorgvuldig omgaat met zichzelf, zijn lichaam én met de relatie met jou, blijft buiten beeld. Als er nu geen reden is om de verslaving aan te pakken, zullen kinderen hem die motivatie niet gaan geven. Sterker nog: de kans is groot dat hij na de geboorte van een kind nog harder gaat werken, omdat er meer monden gevoed moeten worden. Als partner van een werkverslaafde zou jouw uitgangspunt moeten zijn: hij verandert niet.
De consequentie van zijn werkverslaving is dat jij er alleen voor komt te staan met de kinderen. Je verwachtingen van een bijdrage van zijn kant, moet je loslaten. Zijn werk gaat voor. Je gaat het leven tegemoet van een alleenstaande moeder met een man op de verre achtergrond. Als je dat tot je door laat dringen, doemt de vraag op of je dan nog steeds kinderen wilt. Is je antwoord ja? Zorg dan dat je het financieel goed regelt. Zorg ook voor een netwerk om je heen dat jou helpt met de kinderen. Mensen die ze in geval van nood van school kunnen halen of even in kunnen springen. Reken niet op hem. Hij is verslaafd en dus onberekenbaar.
De relatie met een verslaafde plaatst je per definitie in de rol van co-dependant. Jij bent afhankelijk. De relatie is niet gelijkwaardig. Als je eraan hecht dat de vader een gelijkwaardig deel van de opvoeding voor zijn rekening neemt, moet je met deze man dus geen kind krijgen. Ik houd er rekening mee dat je bovenstaande informatie negeert. Dat jij blijft denken dat je man gaat veranderen. Je gelooft in sprookjes en je zult er waarschijnlijk hardnekkig in blijven geloven, want je bent al getrouwd en je houdt van hem en je verlangt naar een kind.