DE VRAAG
Hoi, ik weet niet goed hoe hieraan te beginnen maar zal mijn verhaal op z’n best proberen uitleggen! Het zit dus zo ik kom net een uit relatie van drie jaar we hebben samen veel meegemaakt en zijn beide nog jong ik 24, hij 22. Mijn moeder is ook overleden toen we samen waren in het begin en dat maakte het niet altijd makkelijk heb ook geen vader meer dus mijn vriend toen was bijna altijd bij mij uiteindelijk ben ik ook gaan werken bij hem in de zaak. Maar na een jaar was dat te veel we waren dag in dag uit samen en ook maakte we op de duur ruzie om te stomste dingen dan hebben we beiden besloten om een punt achter onze relatie te zetten we wouden het niet maar het was op de moment echt het beste nu zit het dus zo we zijn ondertussen bijna 2maand later we zien elkaar nog en als we samen zijn voel ik me echt terug gelukkig. Ik zou heel graag terug iets willen beginnen, maar hij wil nog tijd alleen. Ik ben bang dat als ik wacht en hem tijd geef, hij me toch niet wil. Als we samen zijn, kussen we en hij noemt me nog schatje koopt nog dingen. Wat ik overal lees is dat ik hem gewoon moet laten. Dus niet sms’en niet te veel aanhangen en zeggen dat ik hem mis en dat ik hoop dat alles goed komt. Ik wil niet opdringerig overkomen maar ik wil ook niet dat het dan niet komt. Ik heb al niet veel meer. Dus ik zou graag tips krijgen hoe ik dit het beste aanpak? Zodat hij terug verliefd kan worden op mij!
A.
HET ANTWOORD
Beste jongedame,
Op jouw leeftijd al je beide ouders verliezen, kan druk leggen op je relatie. Je partner krijgt het gevoel dat hij voor jouw emotionele houvast moet zorgen. Het is duidelijk dat dat teveel gevraagd is als je nog maar 22 bent, zoals hij. Waarschijnlijk is dat zelfs de onderliggende oorzaak van het misgaan van je relatie.
Hoe moeilijk het ook zal zijn, ik raad je aan om voorlopig NIET af te spreken met je ex en het idee los te laten dat je hem weer verliefd op je kunt laten worden. Hoe erg je hem ook mist en hoe graag je hem ook wil zien, de relatie heeft op dit moment geen kans. Het is verstandig dat je je aandacht eerst richt op jezelf, op het verwerken van het verlies van je moeder (en misschien zit er ook nog oud verdriet om je vader).
Andere mensen die je steunen
Het is belangrijk dat er meer mensen in jouw leven komen dan je partner waar je emotioneel op kunt steunen. Zoek je vriendinnen op en besteed aandacht aan het ontmoeten van nieuwe mensen, ook mensen waar je ‘alleen maar’ leuke dingen mee kunt doen. Is er misschien een tante of oom die zich over je wil ontfermen? Of een vriendin van je vader of moeder die met jou begaan is? Steun kan je ook kunnen vinden in een lotgenotengroep, bijvoorbeeld http://www.zonderouders.nl/. Ook kan professionele ondersteuning via je huisarts of het maatschappelijk werk bijdragen aan het verwerken van je verlies.
Zelfstandiger
Zolang je contact houdt met je ex, hou je hoop en ben je geneigd om je aan hem aan te passen. Vertel je ex dat jij afstand wilt nemen en hem een tijd niet wilt zien. Vertel dat jij tijd voor jezelf nodig hebt. Geen ontmoetingen, geen sms, mail of appcontact is daarbij noodzakelijk.
Je eigen netwerk en de professionele begeleiding van buitenaf zullen jou emotioneel zelfstandiger maken en volwassener. Daarmee vergroten ze jouw kansen op succes in de liefde.
Het spijt me dat ik je geen recept kan geven om hem (of een andere man) op je verliefd te laten worden.
Veel sterkte,
Caroline
Hallo,
Enkele jaren geleden maakten mijn vriend en ik vaak stevig ruzie. Ik kon zelf heel explosief reageren doordat ik machteloos werd (helaas ook fysiek) en mijn vriend kon vaak hele heftige dingen zeggen, schelden (ook met ziektes). De situatie was soms héél moeilijk, ik heb een angststoornis waarvoor ik in therapie ben. Momenteel gaan we eigenlijk zonder hulp stukken beter om met deze situaties, we proberen afstand te zoeken als we elkaar pijn willen doen met woorden en het fysiek pijn doen gebeurt al lang niet meer. Soms steekt die periode echter de kop op tijdens een angst van mij en dan pieker ik weer over het feit dat hij me destijds uitschold en dat voelt dan weer heel heftig. Ik vraag me op die momenten dan ook af: houden we wel écht van elkaar als we elkaar zulke dingen aan doen? Ik ben vooral bang, ook mede door de angststoornis, dat hij niet van mij houdt. Hoe kan ik proberen deze situatie op de achtergrond te laten geraken en te kijken naar hoeveel beter we de laatste periode omgaan met moeilijke momenten zónder verbaal of fysiek geweld?
Beste Dame,
Hebben jullie ooit spijt naar elkaar betuigd over de schade die jullie beiden hebben aangericht?
Dat lijkt mij namelijk wel echt nodig als je je weer veilig wilt voelen bij elkaar.
Verder lijkt mij dit vooral een vraag die je aan je therapeut moet voorleggen. Er is echt een therapeutisch proces voor nodig (herkennen van grenzen en ze aangeven, jezelf een gevoel van veiligheid kunnen geven) om hier stappen in te zetten. Dat gaat niet zomaar via een opnline adviesje.
Veel sterkte,
Caroline Franssen
Hallo Caroline,
Bedankt voor de snelle reactie. Mijn vriend lijkt zich eroverheen te hebben gezet dat het is gebeurd, spijt tegenover elkaar hebben we destijds wel naar elkaar uitgesproken maar niet duidelijk genoeg misschien. Mijn vriend heeft het verleden grotendeels laten rusten, mij lukt dit nog niet volledig. Het blijft toch nog in mijn hoofd hangen. Het mezelf geven van een gevoel van veiligheid daarin lijkt het grootste probleem te zijn, het is niet makkelijk om mij gerust te stellen helaas. Dat moet ik inderdaad zelf leren. Ik probeer mezelf wel voor te houden dat deze dingen inmiddels al heel lang niet meer hebben plaatsgevonden en dat dit wel weer getuigt van wederzijds respect naar elkaar, maar ik ben er nog niet. Daarom hoopte ik inderdaad op wat tips.
Beste Dame,
De tips die ik gaf, wil ik nog wel een keer herhalen: het gesprek erover opnieuw voeren, zeggen dat jij meer nodig hebt om je veilig te voelen en deskundige hulp inschakelen om te leren omgaan met wat er speelt.
Beste Dame,
De tips die ik gaf, wil ik nog wel een keer herhalen: het gesprek erover opnieuw voeren, zeggen dat jij meer nodig hebt om je veilig te voelen en deskundige hulp inschakelen om te leren omgaan met wat er speelt.
Waarsschijnlijk kan het ook geen kwaad om te leren praten over wat je voelt en luisteren naar de ander. Daarvoor heb ik hier op de site een oefening staan: https://www.relatieacademie.com/tien-minuten-gesprek/