Heb jij vragen over de liefde of over je relatie? Heb je last van bindingsangst, verlatingsangst, wil je minder vaak ruzie met je partner en wil je weten hoe je dat aan kunt pakken? Stel je vragen hier hier (anoniem) en krijg er antwoord op!
Vanaf eind mei 2015 maak ik onderdeel uit van het deskundigenpanel van het nieuwe Hart & Ziel-katern van de persgroep. In het & katern beantwoord ik iedere maand een lezersvraag over liefde en relaties. Ook jouw vraag kan daarvoor in aanmerking komen!
Wil je dat jouw vraag over de liefde wordt beantwoord? Stel hem onder het bericht (even naar beneden scrollen!). Alle vragen zijn welkom!
Caroline Franssen
Gaat mijn partner wat leren van Relatietherapie?
Hallo, ik heb mijn ongelukkige huwelijk verlaten voor mijn huidige man. Maar sinds ik met hem ben zijn er ruzies. Meestal doordat hij ontploft om iets kleins. Hij vindt dat hij het recht heeft zo boos te zijn dat iedereen het weet en ik als een muisje wegkruip. Hij vindt dat, als ik de reden vd woede onzin vind, ik het me ook niet zou hoeven aantrekken. Maar dat doe ik wel. Steeds meer. In een week zit altijd wel 1 of 2 grote ruzies. Drama’s die hoog oplopen. Hoe ik ook probeer dat te vermijden, het lukt me niet en ik ben letterlijk ziek vd stress. Toch houden we van elkaar en beloofd hij steeds beterschap. Maar na 6,5 jaar heb ik de hoop verloren. Ik heb alleen niet de kracht om te gaan. En het is ook zo verdrietig, om je nieuwe kans, zo te zien mislukken. Eind vd maand hebben we eindelijk relatietherapie. Maar hij heeft zo’n sterke eigen mening. Zal hij ervan leren? Wat denkt u?
Gaat mijn partner wat leren van Relatietherapie? ANTWOORD
Beste M, Je vraag roept een aantal vragen op: zoals: Heb je je vorige relatie eigenlijk wel goed afgerond? Heb je onderzocht wat jouw aandeel is in het mislukken van je huwelijk? Is er een pauze geweest tussen de ene en de andere relatie? Ben je meteen met je nieuwe partner gaan samenwonen? en: Waren er nog geen ruzies tussen jou en je nieuwe partner toen je nog twee relaties tegelijk had? Als je de ene partner verlaat voor een andere, betekent dat vaak dat er een onverwerkt stuk verleden is. Als ik naar de grote lijnen kijk, zie ik dat je nu in bijna dezelfde situatie bent als aan het einde van je huwelijk: je wilt weg, maar je hebt niet de kracht om te gaan. Waarschijnlijk heb jij dus minstens zoveel te leren als je huidige partner.
Als de één boos wordt en de ander wordt bang, is een relatie niet meer echt gelijkwaardig. In jullie geval voel jij je zijn slachtoffer, terwijl hij ontkent ‘dader’ te zijn. Voor herstel van de relatie is het nodig dat jullie allebei leren om je emoties te managen. Jij zult je als bange partner namelijk steeds meer aanpassen aan de boze in de hoop daarmee ruzies te voorkomen. Je zegt dat je als een klein muisje wegkruipt. Dat betekent dat je je op zo’n moment dus niet als een volwassen vrouw gedraagt, maar als een bang kind. In de therapie hoop ik dat jij leert om om te gaan met je angsten, zodat je in de confrontatie met je partner duidelijker je grenzen kunt aangeven en ervoor kiest om jezelf te beschermen tegen zijn woede. Dat betekent: het gesprek stoppen zodra er sprake is van verbale agressie (dreigen, schelden) van zijn kant. Je niet laten verleiden tot ruzie, maar de kamer uitgaan, desnoods ook het huis. Voor je partner betekent dat dat hij de verantwoordelijkheid gaat nemen om grip te krijgen op zijn boosheid. Van hieruit kan ik uiteraard niet zien of hij bereid is om bewustzijn te ontwikkelen op het ontstaan van zijn woede en of hij de keuze wil maken om zich niet langer op jou af te reageren.
Veel succes in therapie!
Caroline Franssen
KAN IK MIJN PARTNER WEER VERLIEFD OP MIJ LATEN WORDEN?
Hoi ik weet niet goed hoe hieraan te beginnen maar zal mijn verhaal op z’n best proberen uitleggen! Het zit dus zo ik kom net een uit relatie van drie jaar we hebben samen veel meegemaakt en zijn beide nog jong ik 24, hij 22. Mijn moeder is ook overleden toen we samen waren in het begin en dat maakte het niet altijd makkelijk heb ook geen vader meer dus mijn vriend toen was bijna altijd bij mij uiteindelijk ben ik ook gaan werken bij hem in de zaak .. Maar na een jaar was dat te veel we waren dag in dag uit samen en ook maakte we op de duur ruzie om te stomste dingen dan hebben we beiden besloten om een punt achter onze relatie te zetten we wouden het niet maar het was op de moment echt het beste nu zit het dus zo we zijn ondertussen bijna 2maand later we zien elkaar nog en als we samen zijn voel ik me echt terug gelukkig ik zou heel graag terug iets willen beginnen maar hij wil nog tijd alleen heb ik bang wat als ik wacht en hem tijd geef en dan wil hij me niet want als we samen zijn we kussen hij noemt me nog schatje koopt nog dingen enz hij zegt zelf ik zie u echt nog graag maar ik voel het gewoon niet nu heb tijd nodig en ik voel me nu zo slecht wat ik overal lees is dat ik hem idd gewoon moet laten niet sms niet te veel aanhangen en zeggen dat ik hem mis enz en da ik hoop dat alles goed komt want, ja ik wil niet opdringer overkomen ma ik wil ook niet dat het dan ni komt ik heb al ni veel meer en da ga mij zo een pijn doen dus ik zou graag tips krijgen hoe ik dit het beste aanpak ? Zodat hij terug verliefd kan worden op mij !
Zie de blog Kan ik hem weer verliefd op me laten worden? voor het antwoord.
Waarom het verjaardag vieren van je geliefde belangrijker is dan andere dagen of een andere persoon?
Wie kan mij dat beantwoorden of tips geven?
Groetjes Savannah
Ik heb (in mijn zoektocht naar een man die bij me past) de laatste tijd heel vaak fijne connecties met bezette mannen. Al voor dat ik weet dat ze niet beschikbaar zijn denk ik, he dit is een leuke! En dat gevoel (of zelfs verliefdheid) is regelmatig wederzijds, dus blijkbaar maak ik ook iets los bij die mannen. Hoe komt dit? En vooral wat kan ik er aan doen?
In een van je vorige blogs (https://www.relatieacademie.com/waarom-val-ik-op-foute-mannen-en-vind-ik-gewone-mannen-saai/) herkende ik me al heel erg, waarschijnlijk zit er iets vergelijkbaars achter.
Hallo sinds ruim 4 haar met mijn huidige partner ba een heftige scheiding. Mn de laatste 1,5 jaar loopt het bij ons om het zachtjes te zeggen niet soepel. Mijn oudste 2 kinderen hebben het altijd gedaan en ze is doorlopend boos op mij. Helaas drinkt ze veel en heb ik het idee dat ze dingen ziet die er niet zijn. Om ruzie uit de weg te gaan geef ik haar vaak gelijk maar dat is ook niet de oplossing. Mijn partner zegt vooral de privacy te missen wat ik ook wel weer begrijp met 4 kinderen. Ik wil haar niet kwijt maar denk dat als het zo door gaat ik het bijltje er bij neer gooi
Hallo Edwin,
Het bijltje er bij neer gooien kan altijd nog. Wat heb je gedaan om meer privacy te maken? Neem je haar wel eens mee naar een hotel ofzo?
Succes,
Caroline
Hallo ik heb een relatie van 2 maand al en deze rekatie voelt anders het voelt of we gemaakt zijn voor elkaar en zei denk dat ook maar ik blijf maar schrik hebben om haar te verliezen wat kzn ik doen
Beste Caroline
Ik heb een relatie van bijna 1 jaar en nu wil mijn partner 1e kerstdag een kerstontbijt gaan doorbrengen met zijn ex en hun kind bij haar thuis, hij neemt daarna zijn kind mee naar zijn huis en in de middag is het de bedoeling dat hij en ik kerst vieren met al onze kinderen.
Ik vind het raar dat hij kerstontbijt wil houden bij zijn ex.
Wat denkt u ervan?
Beste Anna,
Omdat ik geen idee heb hoe uw nieuwe partner en zijn ex verder met elkaar omgaan op feestdagen, kan ik hier niet meteen een duidelijke mening over geven.
Een partner met kinderen uit een vorige relatie brengt een geschiedenis mee. Daar kan bij horen dat verjaardagen van het kind/de kinderen en andere feestdagen met de moeder van de kinderen worden gevierd.
Ik kan daaruit niet zonder meer de conclusie trekken dat uw partner de belangen van goed contact met de moeder van hun kind ongezond zwaar laat wegen.
Wat gebeurt er met u als hij dat doet? Wordt u jaloers? Voelt u zich tekort gedaan? Zou u zelf een betere relatie met uw ex willen hebben? Allemaal vragen die u zichzelf kunt stellen om te ontdekken wat u zelf zou willen.
Inmiddels is de kerst al geweest, dus misschien kunt u laten weten hoe het voor u is gegaan?
Vriendelijke groet.
Caroline
Ik kan bij mijn man niet veel goed doen.
Ben zonder hem niks zegt hij.
Hij zegt dat hij alles moet doen thuis,ik doe maar de was en de plas
Beste M,
Ik weet niet of deze blog nog actueel is. Maar ik heb hulp nodig… Ik ken mijn man nu bijna 4 jaar. We hebben een moeizame relatie. Ik weet van mezelf dat ik niet goed kan communiceren. Ik sluit me dan af, om escalaties te voorkomen. Ook omdat mijn man losse handjes heeft. In het begin van onze relatie heeft mijn man in het geheim contact gehad met zijn ex. Hij had dat met 2 exen, waarvan ik het van 1 wist en geen moeite mee had, totdat ik erachter kwam dat hij onze relatiedingetjes besprak, ik heb toen aangegeven dat ik dit heel lastig vond, ik vond dat eng. Van het contact met de andere ex wist ik niks af en kwam daar per toeval achter toen hij terugkwam van zakenreis en ik in zn telefoon een heel appgesprek zag. Ik was niet ter sprake gekomen in het appgesprek, zij wist niks van mij af. Ik weet niet of ik naïef was of heel jaloers. Mijn man heeft besloten de contacten te verbreken wat ik ontzettend waardeer. Nu zijn we 3 jaar verder en was vorige week zijn vriend bij ons. We zaten gezellig met elkaar tv te kijken toen zijn vriend ineens begon over Australië tegen mijn man (Daar woont zijn ex) ik zag dat mijn man enorm schrok. En naar hem keek dat hij zn mond moest houden. Ik schrok ervan, omdat ik niet begreep waar hij het precies over had maar ik wist dat het over zijn ex ging. Ik heb t voor die avond laten rusten, maar tging aan me vreten.. Ik besloot er gisteren eens naar te vragen wat zijn vriend precies bedoelde en dat het me een onrustig gevoel gaf. Mijn man werd meteen witheet en pakte me bij mn keel , en schreeuwde naar me dat ik eens moest wagen daar nog eens over te beginnen. Hij had namelijk voor ons zijn contact verbroken en vroeg aan mij of dat dan nog niet genoeg was? Ik kreeg geen antwoord op mn vraag, hij werd alleen maar heel boos. Toen moest ik huilen omdat ik heel erg schrok dat hij me zo bij mn keel greep en ging schreeuwen. En wilde mijn tranen wegvegen uit mijn gezicht, en sloeg de handen uit mn gezicht weg en trok me aan mijn haren achterover en schreeuwde dat ik knettergek was en dat ik op moest rotten uit zijn huis.( We zijn getrouwd) Ik durf op dit moment geen gesprek meer aan te gaan, en dat is mijn fout, ik kan heel moeilijk communiceren. Bang om iets fouts te zeggen, en daarom sluit ik me af. Ik begrijp dat dit voor hem heel vervelend is. Hoe kan ik zorgen dat ik beter kan communiceren? Hoe doe ik dat precies? Ik kan uw hulp echt heel hard gebruiken..
Beste ‘m, in januari heb ik 3 weken verkering gehad met collega die 24 jaar jonger is dan mij. Ik heb best veel ervaring op liefdes gebied maar met haar was het enorm intens. En klopte in alle opzichten. Tot er een breuk was nadat ik haar thuis af had gezet veranderde zei compleet haar gedrag tegen mij. Ik zocht naar mogelijkheden van communicatie 2 dagen en beloofde zei ook om het aan te gaan. Dit gebeurde niet. Waarop ik flipte en haar uitschold door telefoon. Sinds dien is er geen communicatie meer mogelijk en heeft ze alles geblokt. Wij zijn nu maanden verder en lijdt aan depressieve klachten en krijg haar maar niet uit mijn hoofd. En loop met 100de vragen nog rond van het waarom? Ik twijfel aan alles en vooral aan mijzelf.cel,
Beste Marcel,
Het beste kun je via de huisarts hulp zoeken om dit te verwerken. Nu je depressieve klachten krijgt, is het duidelijk dat je hieroner met iemand moet gaan praten.
Veel sterkte,
Caroline
Mijn vriend speelt in een band dus de weekenden komt hij bijna nooit. We zien elkaar misschien maar 1 keer per maand. Nu is hij een weekend vrij maar zijn tante gaat bevallen. Is het raar dat ik dan denk dat hij daarna gewoon kan komen of ben ik dan egoïstisch? twijfel of hij niet wilt of echt niet kan komen. En als ik het hem vraag dan zegt hij altijd “ tuurlijk wil ik wel komen.” Maar ik wil weten of het een reden of een excuus is
Beste Carla,
Als hij te weinig aandacht aan je besteedt, moet JIJ afwegen of je nog wel verder wilt. Jij bepaalt mede de voorwaarden waarop jullie een relatie hebben. Nu lijkt hij de enige te zijn die dat bepaalt.
Succes,
Caroline
Goeie ochtend ik heb een vraagje ik eb me ex waren 2 maanden echt uit elkaar toen kreeg ze een rebound dat ging uit dar is nu 2 weken geleden nu zei ze dat ze alleen Maar zo wat aan mij dacht nu ben k er al 2x wezen slapen bellen ook elke dag maar ga k nu niet te snel? Het voelt gwn weer zoals toen en ben echt aan ne zelf gaan werken en dar ziet ze ook in maar goed is het niet te snel? Want wil der niet weer kwijt
. Goeiemiddag me ex beweert
Dat ze een reboundrelatie had die na een maand ging xe drie maand met hem Maar bij schijnt geweldadig te zijn nu bel k weer alledaagse met der ben er al 2 x wezen slapen maar als k der vraag of ze.me op fb
Wilt toevoegen doet ze het niet maar xe houd bem wel op fb alsof k nu de rebohbd bem zo voelt dat want we hebben bet er vaak over hoe geweldadig hij was k toon begrip hij rijd ook vaak langs der huis en .e ex zei al wel meteen het was anders tussen ons op jou ben k echt verliefd en nog steeds maar tkch voelt bet klote
Misschien beter een vrouw zoeken die voor je kiest?
Hallo ik ben tot op mijn bot verliefd. Maar wij schelen 43 jaar. Hij is ook verliefd op mij. Hij is student en ik loop in de wia thuis. Mijn kinderen zijn zelfs ouder als hij. Ik heb er best moeite mee maar ik kan mijn gevoelens niet verbergen. Het is nog pril en we hebben ons voorgenomen hier eerst zelf goed van te genieten en niet alle narigheid van iedereen er ook meteen bij te nemen. Ik blijf een wanhoop in mijn lijf voelen. Wat moet ik doen
hallo,
Ik heb hier een breinkraker voor jullie.
ik heb het een paar maanden geleden uitgemaakt met mijn ex-vriend. Wij gingen ongeveer 9 maanden. Absoluut geen lange tijd maar in die maanden zijn wij ontzettend intiem geweest en hebben we heel veel lol gemaakt samen.
Mijn ex vriend is een ontzettend knappe lieve en zachte jongen maar hij was bang om zich te binden en tegelijkertijd ontzettend bezitterig.
Hij wou mij niet hebben maar deed alles om mij te houden. Ook al had hij bindingsangst, hadden wij gewoon een relatie. Als het iets te dichtbij kwam (als ik mee ging naar familiefeestjes etc.) dan werd alles hem weer te veel en stootte hij me af.
Ik had al veel eerder bij hem weg moeten gaan maar hij wist mij elke keer weer te overtuigen dat ik moest blijven en hij echt van mij hield.
Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt. Naast zijn bindingsangst, was hij ook te soft voor mij en was er een duidelijk groot verschil in intellect. Niet erg, maar soms lastig een gesprek voeren.
Nadat ik het heb uitgemaakt heb ik niet heel veel later (ongeveer 2 maanden later) een droomjongen ontmoet. Hij werd al gauw mijn vriend. Gedurende die eerste maanden nadat het uit was stuurde mijn ex mij nog geregeld berichten en zocht hij contact. Ik reageerde hier amper op omdat ik absoluut niks meer voor hem voelde en niet meer in hem was geinteresseerd( al voor ik mijn huidige vriend dus ontmoette).
Ergens schaamde ik me zelfs dat ik met hem was geweest (om zijn bezitterige gedrag en verschil in intellect) en ik zo lang was gebleven.
Nu 3 maanden later, heeft mijn ex een vriendin. Hij post haar online, en zijn facebook status heeft hij verandert. Iets wat hij met mij nooit deed (ondanks dat iedereen ons als koppel zag). Dit was ook niet wat ik van hem vroeg of verwachtte maar wel iets waar we naar toe werkte (dacht ik toen).
Nu zal je denken, lekker boeien! ik heb mijn droomvent die 100x beter bij me past en voor me zorgt en ik voelde niks meer voor mijn ex.
Toch ben ik, sinds ik weet van zijn nieuwe relatie, er continu mee bezig. Ik wil hem absoluut niet terug en ik gun hem het beste.
Maar toch steekt mij iets.
Misschien omdat zij wel het figuur heeft waar ik zo hard voor werkte?
Of omdat hij bij haar dus duidelijk geen bindingsangst meer voelt? (zij is dus beter dan ik ben)
ik begrijp niet waarom. En het feit dat ik er zo mee bezig ben irriteert mij mateloos. Niet alleen verdient mijn ex vriend dit niet (want hij zou het heel fijn vinden om te weten dat ik met hem bezig ben). Maar mijn huidige vriend verdient dit al helemaal niet.
En toch krijg ik hem en zijn nieuwe vriendin maar niet uit mijn hoofd.
is dit voor iemand herkenbaar? of weet iemand waardoor dit komt?
Ik ben een vrouw van 35 en woon samen met mijn vriend van 38. Toen we voor het eerst bij elkaar kwamen zat ik slecht in mijn vel en eiste heel veel van hem, waardoor hij het na ongeveer een jaar uitmaakte. Na ongeveer een half jaar zijn we toen weer bij elkaar gekomen en is hij bijna direct bij mij ingetrokken. Dit was aan het begin van de eerste covid lockdown. Pas na een jaar heeft hij toen de huur van zijn eigen apartment opgezegd. Nu wonen we alweer twee jaar samen, maar hij wil niet kijken naar een huis voor ons samen. Echt een antwoord op de vraag ‘waarom niet’ krijg ik niet. Wel heeft hij 1,5 jaar geleden eens gezegd dat het tussen ons ‘nooit echt goed’ is geweest. We knuffelen, lachen, vrijen gewoon dus duidelijke alarmbellen zijn er niet. Wel zijn we niet de beste gesprekspartners en heeft hij veel tijd voor zichzelf nodig. Hij is altijd heel positief over iedereen, maar ik heb soms wel het gevoel dat alles wat ik doe onder een vergrootglas ligt. Verder wonen we heel klein en hebben we ondanks dat we al die tijd al samen thuiswerken al heel lang geen ruzie. Als we ‘vroeger’ ruzie hadden riep hij wel altijd meteen dat hij aan ons twijfelde.
Ik durf het gesprek over onze toekomst niet aan te gaan omdat ik bang ben dat daar uitkomt dat hij wil stoppen, ondanks dat ik daar dus geen echte aanwijzingen voor heb. Moet ik gewoon wachten tot hij klaar is voor de volgende stap? Is het logisch dat hij nog niet de volgende stap wil nemen?
Hallo Manon,
Dat jij dingen niet durft te bespreken die je belangrijk vindt en dat jij je door hem bekritiseerd voelt, vind ik zorgwekkend. Waarom zou je een volgende stap willen nemen? Waarom wil jij samen met iemand zijn waarvan je niet weet of hij eigenlijk wel bij jou wil zijn? Vindt je het wel fijn dat hij bij jou woont? Neemt hij zijn verantwoordelijkheid (helft huur betalen, helft huishouden doen?).
Als je geen vragen aan hem durft te stellen, durf je deze vragen dan wel aan jezelf te stellen? Wat heb jij nodig?
Misschien tijd om eens met iemand te gaan praten, de praktijkondersteuner van de huisarts bijvoorbeeld.
Sterkte,
Caroline
Hallo:) Ik weet niet helemaal of dit soort vragen voor hier bedoeld zijn maar het leek me fijn het toch iemand te kunnen vragen.
Ik ben 24 maar nog nooit echt verliefd geweest. Ik vond het gewoon altijd fijn nog lekker jong te zijn en daar niet mee bezig te zijn. Nu heb ik een paar maanden geleden iemand leren kennen waar het heel goed mee klikt (gewoon als vrienden) maar ik begon het idee te krijgen dat hij er misschien meer in zag. Toch bleven we wel praten en elkaar zien omdat ik altijd gewoon eerlijk heb gezegd dat ik dus uberhaupt niet weet of ik iets voor iemand kan voelen/verliefd zou kunnen worden en begreep dat hij dat dus ook oke vind..
Ik merk gewoon dat ik steeds meer om hem moet lachen en zijn knuffels die er sinds een paar keer zijn ergens best fijn vind ,en nieuw voeld. maar dat ik zoiets eigenlijk niet wil voelen als het me daarna een gemixt ,was dit nou “geven om” of een soort “friends with benefits ding”?
Hallo Lotte,
Wat ik zou zeggen: geef het nog geen naam en geniet van wat er gebeurt. Je probeert het na afloop in een kader te plaatsen en daarmee maak je het met je denken en je oordelen stuk.
Veel plezier met het ontdekken.
Caroline
Beste,
Ik heb nu ongeveer 7.5 jaar een relatie met m’n vriend en hebben samen een huis gekocht bijna 2 jaar terug. Van die 7.5 jaar hebben we ook al een tijdje een open relatie. In die tijd heb ik ‘t idee gehad dat we alleen maar sterker zijn geworden. Tot ik ineens een jongen ontmoette waar ik verliefd op ben geworden en zelfs tegen houden van ben gaan voelen. Deze jongen weet van de situatie maar ziet een toekomst met mij samen. En eerlijk gezegd kan ik me die ook wel voorstellen.
Maar aan de andere kant heb ik ook een vriend van wie ik heel veel houd en waar ik ook iedere dag blij van word. Mijn vriend weet dat ik gevoelens ben gaan krijgen voor de andere jongen en hij voelt zich er niet prettig bij en heb toen ook het contact verbroken met deze jongen. Alleen nu blijft hij wel door m’n hoofd spoken
De situatie zorgt voor veel verwarring en ik weet niet zo goed wat ik nu wil. Heeft u misschien wat vragen die ik voor mezelf kan beantwoorden om ‘t e.e.a. duidelijker in m’n hoofd krijgen?
Beste Luna,
Het lijkt me iets om echt met iemand te bespreken. Zoek een coach of therapeut waar je vertrouwen in hebt en leg een en ander voor.
Veel succes,
Caroline
Hallo,
Ik heb een vrouw ontmoet op het werk, die ik erg leuk vind. We werken eens in de zoveel weken eens met elkaar gezien we in 2 verschillende ploegen werken, maar als het moment er is dat we samen mogen werken, dan hebben we hele goede conversaties, en leer ik haar steeds meer kennen. We kunnen goed met elkaar overweg en zijn ook goed op elkaar ingespeeld.
Echter, vind ik haar leuk en ik heb in mijn leven nog nooit een vriendin gehad. (Ja die mensen zijn er nog steeds). Nou heb ik totaal geen ervaring maar ik voel me wel echt volledig op me gemak als ik met haar ben en is zij ook de reden dat ik uit die “lonely-put” ben gestapt. Ik heb haar inmiddels wel op facebook en we hebben eens in de week/2 weken een conversatie over privé en werk en die chat gaat soms over 3 onderwerpen tegelijk en duurt soms, met uiteraard een aantal pauze’s er tussen, soms wel 72 uur. Kortom, ik kan het zo goed maar haar vinden, dat ik de werk/vriendschaps relatie die ik met haar heb niet wil verpesten. Het klikt juist zo goed op het werk, en zou me zelf voor me kop slaan als ze me daarna bijvoorbeeld ontloopt of niet zo open meer met me zou praten.
Zoals ik hier boven aangaf, heb ik nog nooit een relatie gehad en heb me altijd afstandelijk gehouden van vrouwen, tot ik haar tegen kwam, en dat me leven gelijk op zijn kop zette. Alsof zij de motivatie is om weer te gaan leven.
Nou is het alleen lastig dat het zo langzaam gaat, en dat ze al een vriend heeft. Heeft ze me niet verteld, maar weet het toevallig, die overigens ook bij het zelfde bedrijf werkt.
We hebben wel allebei ongeveer dezelfde interesses en hebben dezelfde doelen om teamleider te worden binnen ons bedrijf. Ze is zo lief en zo leuk dat ik niet meer kan stoppen met aan haar denken maar haar ook niet continu wil lastig vallen via een facebook chat. Dit is voor mij echt totaal nieuw en ben bang dat ik haar kwijt raak of dat ze boos op me word. Ze is gelukkig niet snel boos te krijgen en ik ook niet. Daarnaast zijn we allebei positief ingesteld, wat misschien ook wel de reden is waarom we zo goed met elkaar kunnen.
Hoe weet ik nou of zij mij ook leuk vind?
Hi, ik heb niemand om hierover te praten. Ik ben een alleenstaande vader en heb sinds kort, 5 maanden, een relatie met een lieve vrouw. Ze is lief en leuk maar heeft een behoorlijk actief verleden achter zich wat al begon met experimenteren op haar 13e. Hoe meer ik hoor van haar verleden hoe meer mijn maag zich omdraait. Ik weet dat ik niets kan veranderen maar het voelt zo slecht. Wat moet ik doen? Ik ben codependent vanuit mijn (zeer) slechte jeugd. Wat advies is heel aardig en wordt gewaardeerd..
Hallo Jur,
Wat voelt er precies slecht? En waarom deelt zij haar hele verleden met jou? Kunnen jullie ook in het hier en nu blijven?
Verder is co-dependancy iets dat echt serieuze begeleiding vraagt, daar heb ik niet zomaar wat tips over.
Sterkte,
Caroline
Beste…
Steeds vaker zorgt het gedrag van mijn partner voor veel spanning. Bij een normale vraag van mijn kant kan zijn eerste reactie al snauwend zijn. Bijvoorbeeld, gisteren waren we een dagje weg met onze zoon, 1 jaar. Ik vroeg aan hem of hij het goed vond als ik even iets te drinken ging halen. Hij reageerde met een diepe zucht en een boze blik. Ik zei ook meteen dat hij ook had kunnen zeggen dat hij eerst iets wilde gaan drinken terwijl ik op onze zoon pas. Het is een vraag. Daar kun je ja/nee op antwoorden. Dit geef ik ook elke keer weer aan maar dit blijft zijn reactie. Ook op dingen als file of mensen die, volgens hem, slecht autorijden. Of boos worden op een wegversmalling die er al 10 jaar zit. Ik zeg dan ook, elke keer als we hier voorbij rijden begin je erover. Wat heeft dat nu voor nut? Waar hij ook weer nukkig op reageert. Elke keer komt dit weer hard aan en beïnvloed het mij enorm. Ik was een heel positief en vrolijk persoon. Maar mijn partner is zo snel geïrriteerd etcetera dat dit mij ook negatiever heeft gemaakt en ik hierdoor ook sneller snauw. Ook lijkt hij soms onzeker te zijn over zijn rol als vader waardoor als onze zoon meer naar mij toetrekt hij jaloers kan reageren. Dit vind ik persoonlijk geen ramp alleen doet hij ook heel triomfantelijk als het andersom is. Hierdoor voelt het voor mij alsof hij een constante strijd met me aangaat ipv dat we een liefdevolle relatie hebben. Ik word hier heel verdrietig van en ik merk aan mezelf dat ik steeds minder motivatie heb om er echt verandering in te brengen. Als ik me na een ruzie liefdevol opstel en hem een knuffel geef of iets dergelijks, kan hij heel afwijzend reageren, waardoor ik mijn hart weer deels sluit. Ik doe zo mijn best. Ik wil niet dat ons zoontje opgroeit met gescheiden ouders. Als hij er niet was geweest waren we waarschijnlijk al uit elkaar geweest en dat maakt me heel verdrietig. Mijn partner heeft een hart van goud, heeft alles over voor familie en geeft me ook hele mooie cadeaus. Zo toont hij zijn liefde. Hij zou een kogel voor zijn gezin vangen. Die negativiteit en woordenwisselingen die regelmatig voorkomen kosten me alleen zoveel energie… Het is elke dag weer wachten tot de volgende discussie.
Ik ben dus verlief op iemand die in heb ontmoet tijdens carnaval. maar ze is een beetje uit mijn lague. maar er was een beetje een band waar iedereen gewoon meezingt en niet echt danst ofzo. ze keek toen de hele tijd naar me en toen in naar haar keek draaide ze direct weg. maar toen ze later naast een vriendin ging staan waar ik dus bij stond zei ze helemaal niks meer tegen me en keek ze me niet meer aan ofzo. ik weet wat haar insta en tiktok is, maar ze heeft privé account en heeft me niet goedgekeurt om haar te volgen. weet iemand wat ik moet doen? help!!!
Als een meisje niet toeschietelijk is, is het nee. En wat er op it, is haar vergeten.
Ik heb af en toe contact gehad met een jongen, maar vaak lag het initiatief bij mij. Nu heeft hij laatste keer gezegd dat hij met mij op date wil, maar daarna heeft hij niks meer gezegd. Dit is nu een maand geleden. Is hij wel geinteresseerd maar gewoon heel verlegen of is dit niet serieus bedoelt en meer om een reactie uit te lokken?
Een man die geen actie onderneemt, is niet geïnteresseerd.
Beter hem vergeten en je ervoor openstellen om een nieuw iemand te ontmoeten.
Sterkte,
Caroline