In iedere relatie wordt dagelijks over kleine en grote dingen onderhandeld. Van bepalen wie er kookt en wat er gegeten wordt tot het kiezen van de vakantiebestemming. Veel vrouwen (en een enkele man) hebben bij die onderhandelingen het gevoel dat ze altijd aan het kortste eind trekken.Inleveren
Dat heeft tot gevolg dat ze de onderhandeling al beginnen met inleveren (plaatje 1). Hun partner ziet vier bokjes op tafel liggen. De bescheiden wens van zijn partner heeft niet meer waarde dan de drie wensen die hij zelf op tafel heeft gelegd.
Onzichtbaar
Vrouwen denken dat dat duidelijk is voor hun onderhandelingspartner en dat die ziet waar ze van af zien (plaatje 2). Of dat hun onderhandelingspartner precies zo denkt als zij. Maar uiteraard is waarover niet gesproken wordt, juist onzichtbaar. Zo komen alleen alle wensen van de man in beeld en slechts een deel van de wensen van de vrouw. Uiteraard trekt de vrouw met deze stijl van onderhandelen altijd aan het kortste eind. Uiteindelijk de man ook, want de vrouw zal hierdoor het gevoel krijgen dat er onvoldoende rekening met haar wordt gehouden en dat de man altijd ‘wint’. Voor haar partner is het onmogelijk om rekening te houden met dingen die niet duidelijk uitgesproken zijn.
Kaarten op tafel
Het is dus nodig dat de vrouw al haar kaarten op tafel gaat leggen. Dat begint met echt aandacht besteden aan al haar eigen wensen in plaats van (met de allerbeste bedoelingen) voor anderen te proberen te denken. Vrouwen voelen zich vaak egoïstisch als ze echt alles op tafel leggen wat ze willen (plaatje 3). Ook daar zullen ze doorheen moeten. De enige die ervoor kan zorgen dat de ander echt rekening met jou gaat gehouden, ben je zelf.
Hulp bij onderhandelen
Heb jij ook het gevoel dat je telkens aan het kortste eind trekt? Maak een afspraak voor individueel relatieadvies
Ik kan je helpen om echt je plek in te nemen in je relatie, zodat jullie relatie gelijkwaardiger wordt. Je gedrag en je innerlijke houding maken we net zo inzichtelijk als bijgaande illustraties.
Lees hier meer over individueel relatieadvies.
het zijn rollen. die vallen niet noodzakelijkerwijs samen met man / vrouw.
Dat klopt, alleen ik zie het vaker bij vrouwen dat ze zo onderhandelen dan bij mannen. Vandaar dat ik ook heb gezegd: veel vrouwen en een enkele man. De meeste vrouwen die ik spreek, herkennen dit gedrag van zichzelf. Een enkele man herkent het ook.
we zijn het weer helemaal eens… :-))
Mooi, helder alsook bij vlagen herkenbaar
Maar is het niet ook zo dat mannen verwachten dat de vrouw wat inlevert? Dat ze anders dwingend of veeleisend genoemd wordt of alleen aan zichzelf denkend? Dat is me wel eens overkomen, terwijl ik dan voor mijn gevoel toch alleen maar aangaf wat ik graag wilde en dacht: dat doet hij ook.
Dat lijkt mij een correcte observatie. Op de onderliggende lagen wordt zowel door de man als door de vrouw nog altijd aangenomen dat de vrouw zich dienstbaar opstelt en bereid is haar eigen wensen op te offeren. Het is natuurlijk ‘not done’ om er zo naar te kijken, omdat iedereen liever ziet dat de emancipatie al voltooid is. Om in dagelijkse relaties tot werkelijke gelijkwaardigheid komen, is nog een weg te gaan. Daarbij hebben aardig wat mannen nog te leren hoe ze werkelijk rekening kunnen houden met vrouwen. Zonder zich dan weer overdreven afhankelijk van haar goedkeuring op te stellen.
ja, en dat vind ik nou zo oneerlijk!
Niemand heeft beloofd dat het eerlijk zou zijn!
Misschien wordt het tijd dat de ‘zwakke’ kant (blijkbaar zijn dat in de meeste gevallen vrouwen) zelf verantwoordelijkheid gaat nemen, zonder lijdzaam af te wachten totdat iemand anders haar belang boven het zijne plaatst… :-!
Met deze post probeer ik vrouwen daartoe te stimuleren;-).
Wij hebben allemaal een diepe imprint: die van de moeder die ons eerst draagt in haar baarmoeder. Als we geboren zijn, is het in 90% van de gevallen/ tijd nog steeds zo dat onze moeders ons verzorgen en troosten. We drinken uit haar borsten, we nemen van haar. Als mannen niet echt volwassen worden en hun eigen plek innemen, kunnen ze dat beeld van de voor hen beschikbare moeder ongemerkt projecteren op hun vrouw. Die dus niet geacht wordt zelf wensen en verlangens te hebben.
Tja, Niet voor een ander denken is denk ik wel een goed advies. mooie manier om het uit te leggen en goede analyse. herkenbaar… Grappig genoeg kun je onderhandelen op resultaat, maar ook op relatie (lange termijn). Dat speelt vaak ook nog mee..
Ik zie trouwens in mezelf beide rollen en merk ook dat ik afhankelijk van de situatie ander gedrag vertoon. Als ik geen onderhandeling verwacht, kom ik met een voorstel waarvan ik verwacht dat de ander het accepteerd (en kom bedrogen uit als deze dat niet doet en onderhandeld). En als ik onderhandeling verwacht leg ik gewoon mijn wensen op tafel.
Toptip! En perfect geïllustreerd met die poppetjes en blokjes. Like!
Herkenbaar, vooral ook de angst om als veeleisend of moeilijk gezien te worden.