Doordat ik me nu ruim vijf jaar bezig hou met het aan de kaak stellen van seksueel misbruik in de tantra-veld, heb ik veel mensen ontmoet die aan victim-blaming doen en de kant van daders kiezen. Dat is eigenlijk vrij gebruikelijk als er sprake is van seksueel geweld. Je ziet voortdurend dat dadergedrag wordt gebagatelliseerd en dat slachtoffers de schuld krijgen. Is het niet doordat ze het zelf zouden hebben uitgelokt, of hun grenzen onvoldoende hebben aangegeven, dan krijgen ze de schuld toegeschoven dat ze er zo laat mee naar buiten zijn gekomen. Ik wil daar wat beschouwingen aan wijden.
Uiteraard hebben alle mensen ook positieve kanten. Te denken dat je een crimineel, want dat is iemand die keer op keer vrouwen aanrandt of verkracht, onmiddellijk zou herkennen omdat hij zich continue zou misdragen, is naïef.
Reputatie
Mannen die seksueel geweld plegen, zouden nooit hun gang kunnen gaan als ze bij iedere vrouw die bij hen kwam over grenzen zouden gaan. Er wordt zorgvuldig aan een reputatie gebouwd waarin vertrouwen wordt gewekt. Bij de misbruikers binnen de tantra zie je dat zij sleutelpersonen binnen het tantra-veld met egards behandelen en dat er ook sessies plaatsvinden waarin vrouwen zich gezien en geholpen voelen. Zodat anderen worden doorgestuurd. De slachtoffers worden vaak zorgvuldig gekozen. Dat zijn vaak vrouwen die al eerder met seksueel geweld te maken hebben gehad en bevriezen of dissociëren (uit hun lichaam gaan) als iemand over hun grenzen gaat.
Beschermen slachtoffers
Wat mij opvalt, is dat er juist veel slachtoffers van misbruik zijn die de kant van de dader kiezen. Ik heb daar veel over nagedacht in de afgelopen vijf jaar dat ik met dit dossier bezig ben. Hoe kan het toch dat vrouwen die zelf ooit slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld, niet vierkant achter slachtoffers gaan staan en hen niet willen beschermen? Dat ze zich niet uit alle macht inzetten om misbruik te voorkomen?
Loyaliteit
Dat heeft te maken met loyaliteit. Zeker als iemand is misbruikt door een familielid, zijn misbruik en liefde met elkaar verweven geraakt. Want je houdt van je vader, je oom, je broer. Die liefde verdwijnt niet als je misbruikt wordt. Je bent loyaal aan het misbruik-systeen waar je bij hoort. En dus zal je neiging je hele leven blijven om van misbruikers te houden, om een stukje van hun schuld weg te nemen. Om in de eerste plaats de misbruiker te zien als mens.
Stockholm-syndroom
Bij gijzelingen heet dat psychiatrische verschijnsel het Stockholm syndroom. Een kind dat in de thuissituatie wordt misbruikt, zit feitelijk ook in een gijzelingssituatie. Het kan niet weg. Het is afhankelijk van degene die het misbruikt. Of het wordt niet beschermd door de ouders die het eigenlijk moeten beschermen.
Complex proces
Dat je behoefte voelt om ook de positieve kanten van deze mannen te belichten, kan ik me daarom voorstellen. Het is moeilijk te verteren dat iemand waar je zelf goed contact mee hebt gehad, waarbij je het misschien heel fijn had en waarvan je dingen hebt geleerd, zo meedogenloos over de grenzen van anderen gaat. Het is een complex psychologisch proces om te erkennen dat iemand waar je zelf sympathieke gevoelens voor hebt, feitelijk misdaden begaat en vrouwen beschadigt.
Het vraagt dat je met behoud van je positieve ervaringen toch besluit dat het grensoverschrijdend gedrag belangrijker is dan jouw ervaringen.
Victimblaming
Opvallend is ook dat voormalig slachtoffers die de kant van daders kiezen ervan overtuigd zijn dat zij ervoor ‘hebben gekozen ‘ om geen slachtoffer meer te zijn. Zo wekken ze de suggestie de slachtoffers op welke manier dan ook er zelf voor verantwoordelijk zijn dat zij wel slachtoffer zijn geworden. Dat ze ook iets anders hadden kunnen kiezen. Dat is een vorm van victim-blaming.
Valse macht
Ook dat zie ik vaker bij vrouwen die zelf misbruik hebben meegemaakt. Ze denken dat ze het misbruik hebben verwerkt, maar feitelijk hebben ze zichzelf misleid door te doen alsof misbruikt worden een keuze is die ze niet meer zullen maken. Het is een vals gevoel van macht dat ze aan zichzelf geven. En dat ze projecteren op andere slachtoffers. Victim-blaming komt voort uit een vals onderscheid dat zij maken tussen zichzelf en andere slachtoffers om zichzelf het gevoel te geven dat zij ‘verder’ zijn.
Slachtoffers zijn onschuldig
Waar ik met kracht tegenover wil zetten dat de slachtoffers onschuldig zijn. De daders hebben het gedaan. Het slachtoffer is machteloos. Slachtoffer worden, is geen keuze. De dader maakt misbruik van zijn macht. De dader bepaalt. Het slachtoffer is onschuldig.
Actieve instelling
Omdat seksueel geweld zo hardnekkig is in onze maatschappij, verwacht ik van iedere man en vrouw een actieve opstelling. Erken het probleem, erken slachtoffers. Stop met victim-blaming het vergoelijken van daders en dadergedrag, want daarmee hou je het probleem in stand.
Hulp nodig
Ben je zelf slachtoffer van seksueel geweld en merk je dat je nog schuld of schaamte draagt? In één krachtige sessie kan ik jou helpen om je onschuld weer te ervaren. Het effect van de sessie is dat slachtoffers zich inderdaad weer onschuldig voelen en er een last van hun schouders afvalt. Daardoor krijgen ze meer zin in hun leven.
Denk je dat dat ook voor jou zinvol is? Bel me dan op 06-33886581 om te overleggen of mijn aanpak bij jou past. Wil je meteen een afspraak maken? Dat kan in mijn online agenda.